метро́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. метро́ метро́
Р. метро́ метро́
Д. метро́ метро́
В. метро́ метро́
Т. метро́ метро́
М. метро́ метро́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

метро́, нескл., н.

Тое, што і метрапалітэн.

Сустрэцца каля м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метро́ метро́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метро́ нескл., ср. метро́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метро́, нескл., н.

Тое, што і метрапалітэн.

[Фр. métro.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Метро ’падземная чыгунка’ (ТСБМ). Скарачэнне métro з франц. métropolitaine > метрапалітэн (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падыхо́дны подхо́дный;

~ныя калідо́ры ў метро́ — подхо́дные коридо́ры в метро́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адці́нак, -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

Абмежаваная частка чаго-н., што вымерваецца ў прасторы; адрэзак.

А. лініі метро.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прохо́дка горн. прахо́дка, -кі ж.;

прохо́дка шахт прахо́дка шахт;

прохо́дка тунне́лей метро́ прахо́дка тунэ́ляў метро́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прахо́дка ж.

1. горн. прохо́дка;

п. туне́ляў метро́ — прохо́дка тунне́лей метро́;

2. разг. прогу́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)