метро́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. метро́ метро́
Р. метро́ метро́
Д. метро́ метро́
В. метро́ метро́
Т. метро́ метро́
М. метро́ метро́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

метро́, нескл., н.

Тое, што і метрапалітэн.

Сустрэцца каля м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метро́ метро́ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метро́ нескл., ср. метро́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метро́, нескл., н.

Тое, што і метрапалітэн.

[Фр. métro.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Метро 2/540; 4/367; 5/392; 7/159—160; 11/240

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

метро

т. 10, с. 314

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

метро́ н. Ú-Bahn f -; Métro f -, -s; гл. тс. метрапалітэн

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

метро́

(фр. metro, ад metropolitain = сталічны)

тое, што і метрапалітэн.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Метро ’падземная чыгунка’ (ТСБМ). Скарачэнне métro з франц. métropolitaine > метрапалітэн (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)