мето́да

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мето́да мето́ды
Р. мето́ды мето́д
Д. мето́дзе мето́дам
В. мето́ду мето́ды
Т. мето́дай
мето́даю		 мето́дамі
М. мето́дзе мето́дах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мето́да ж., уст. мето́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мето́да уст. мето́да, -ды ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мето́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.

Уст. Тое, што і метад (у 2 знач.).

[Грэч. methodos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ме́тад, метода ’спосаб даследавання рэчаў у якой-небудзь галіне дзейнасці’ (ТСБМ). З польск. metoda ’тс’. Магчыма і другаснае запазычанне з рус. метод ’тс’ (як навуковы тэрмін). Аднак у рус. мове — з польск. ці англ. (Фасмер, 2, 610). Крукоўскі (Уплыў, 77) лічыць, што гэта русізм.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)