мета́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мета́н
Р. мета́ну
Д. мета́ну
В. мета́н
Т. мета́нам
М. мета́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мета́н, -у, м.

Прыродны газ без колеру і паху, які выкарыстоўваецца ў якасці паліва.

|| прым. мета́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мета́н, -ну м., хим. мета́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мета́н хим. мета́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мета́н, ‑у, м.

Газ, які атрымліваецца ў выніку злучэння вугляроду з вадародам.

[Фр. méthane.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)