ме́сячына

‘натурплата’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. ме́сячына
Р. ме́сячыны
Д. ме́сячыне
В. ме́сячыну
Т. ме́сячынай
ме́сячынаю
М. ме́сячыне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ме́сячына ж., ист. ме́сячина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́сячына, ‑ы, ж.

Гіст. Натураплата, якую штомесяц выдаваў памешчык беззямельным прыгонным сялянам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ме́сячына ’натураплата, якую штомесяц выдаваў памешчык беззямельным прыгонным сялянам’ (ТСБМ). Яшчэ ст.-рус. мѣсячина (X ст.), серб.-харв. mjesečina ’тс’. Да ме́сяц 1 (гл.) > ме́сячны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ме́сячина уст. ме́сячына, -ны ж., андына́рыя, -рыі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)