ме́ра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ме́ра | ||
| ме́р | ||
| ме́рам | ||
| ме́ру | ||
| ме́рай ме́раю |
ме́рамі | |
| ме́рах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ме́ра
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| ме́ра | ||
| ме́р | ||
| ме́рам | ||
| ме́ру | ||
| ме́рай ме́раю |
ме́рамі | |
| ме́рах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
исправи́тельный папра́ўчы;
исправи́тельные
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
куби́ческий кубі́чны;
куби́ческие
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
та́кт
‘пачуццё
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| та́кт | |
| та́кту | |
| та́кту | |
| та́кт | |
| та́ктам | |
| та́кце |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
папра́ўчы исправи́тельный;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ме́ра
1. ме́ра, -ры
ме́ра длины́ ме́ра даўжыні́;
ме́ра ве́са ме́ра вагі́;
куби́ческие
2. (мероприятие) за́хад, -ду
кра́йние
реши́тельные
ме́ра наказа́ния
приня́ть
ме́ра счёта ме́ра лічэ́ння;
◊
без
сверх
по кра́йней ме́ре прына́мсі;
по ме́ре того́ па
в значи́тельной ме́ре у зна́чнай ступе́ні (
по ме́ре возмо́жности па
в по́лной ме́ре у по́ўнай
в ме́ру у ме́ру, (достаточно) даво́лі;
по ме́ньшей ме́ре са́ма ме́ней;
по ме́ре того́, как… па
в той ме́ре, как… у той
знать ме́ру ве́даць ме́ру;
чу́вство
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
залі́шне,
Звыш
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ме́ра, -ы,
1. Адзінка вымярэння.
2. Велічыня, ступень чаго
3. Дзеянне або сукупнасць дзеянняў, сродкаў для ажыццяўлення чаго
Знаць меру — праяўляць умеранасць у чым
У меру —
1) дастаткова, 2) якраз столькі, колькі і трэба.
У адной
Па
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ме́ра
◊ без
праз ме́ру — сверх (свы́ше)
у адно́й
кра́йнія
у зна́чнай
па
ве́даць ме́ру — знать ме́ру;
не ве́даць
канца́-
перабра́ць ме́ру — хвати́ть че́рез край; хвати́ть ли́шнее;
м. за ме́ру — ме́ра за ме́ру;
ме́раць той жа ме́рай — ме́рить той же ме́рой;
па
па
у ме́ру — в ме́ру;
у по́ўнай
м. і ве́ра — как в апте́ке;
па кра́йняй
па ме́ншай
ні ў яко́й
у пэ́ўнай
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абмежава́льны ограничи́тельный; (ограничивающий — ещё) стесни́тельный;
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)