ме́ранне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ме́ранне
Р. ме́рання
Д. ме́ранню
В. ме́ранне
Т. ме́раннем
М. ме́ранні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ме́ранне ср. (действие) измере́ние, ме́рка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́ранне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Піжава́нне (піжувстьня) ’меранне’, піжуваньнік, ‑ища, піжавалка ’той, хто размярае’ (Юрч. СНЛ). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ме́рка ж.

1. (действие) ме́ранне, -ння ср.;

2. в др. знач. ме́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

измере́ние

1. (действие) ме́ранне, -ння ср., выме́рванне, -ння ср., вымярэ́нне, -ння ср.;

2. мат. и пр. вымярэ́нне, -ння ср.;

◊

четвёртое измере́ние чацвёртае вымярэ́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)