Verbum

анлайнавы слоўнік

ме́ранне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ме́ранне ср. (действие) измере́ние, ме́рка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ме́ранне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Піжава́нне (піжувстьня) ’меранне’, піжуваньнік, ‑ища, піжавалка ’той, хто размярае’ (Юрч. СНЛ). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

mierzenie

н. меранне, вымярэнне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ме́рка ж.

1. (действие) ме́ранне, -ння ср.;

2. в др. знач. ме́рка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pomiar, ~u

м.

1. меранне, вымярэнне;

2. межаванне;

gruntów — межаванне зямлі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

измере́ние

1. (действие) ме́ранне, -ння ср., выме́рванне, -ння ср., вымярэ́нне, -ння ср.;

2. мат. и пр. вымярэ́нне, -ння ср.;

◊

четвёртое измере́ние чацвёртае вымярэ́нне.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

геаме́трыя

(гр. geometria = меранне зямлі)

раздзел матэматыкі аб прасторавых формах і законах іх вымярэння;

элементарная г. — частка геаметрыі, якая вывучае ўласцівасці самых простых форм;

начартальная г. — частка геаметрыі, якая вывучае адлюстраванне прасторавых форм на плоскасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)