мендэлі́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мендэлі́зм
Р. мендэлі́зму
Д. мендэлі́зму
В. мендэлі́зм
Т. мендэлі́змам
М. мендэлі́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мендэлі́зм, -му м. мендели́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мендэлі́зм, ‑у, м.

Вучэнне аб заканамернасцях спадчыннасць на якіх грунтуецца генетыка.

[Ад імя чэшскага вучонага Мендэля, заснавальніка генетыкі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мендели́зм биол. мендэлі́зм, -му м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)