мембра́на, -ы, мн. -ы, -ра́н, ж.

Пругкая перапонка, тонкая металічная пласцінка, здольная вагацца.

М. тэлефона.

|| прым. мембра́нны, -ая, -ае і мембра́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мембра́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мембра́на мембра́ны
Р. мембра́ны мембра́н
Д. мембра́не мембра́нам
В. мембра́ну мембра́ны
Т. мембра́най
мембра́наю		 мембра́намі
М. мембра́не мембра́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мембра́на мембра́на, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мембра́на ж., тех., биол. мембра́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мембра́на, ‑ы, ж.

Спец. Слюдзяная або тонкая металічная пласцінка, здольная вагацца.

[Ад лац. membrana — перапонка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мембра́на ’тонкая пласцінка, здольная вагацца’ (ТСБМ). З рус. мембрана ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 83), якое з лац. membrāna ’скурка’, ’тонкі пергамент’. З апошняга праз ст.-польск. мову ст.-бел. мембранъ, мамрамъ, мамранъ, мембрамъ, мемранъ ’пергамент, дакумент на пергаменце’ (XVI ст.) (Булыка, Лекс. запазыч., 57).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дыфу́зар, ‑а, м.

1. Тое, што і дыфузійны апарат (гл. апарат).

2. Расшыраная частка трубы, канала і пад., у якой адбываецца запавольванне руху вадкасці або газу і ўзрастанне ціску.

3. Папяровая або шаўковая мембрана для ўзмацнення гуку ў бязрупарных гучнагаварыцелях. Дыфузар дынаміка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)