ме́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
ма́ю |
ма́ем |
| 2-я ас. |
ма́еш |
ма́еце |
| 3-я ас. |
ма́е |
ма́юць |
| Прошлы час |
| м. |
ме́ў |
ме́лі |
| ж. |
ме́ла |
| н. |
ме́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
ма́й |
ма́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
ма́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
падпару́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. У царскай арміі: афіцэрскі чын, рангам ніжэйшы за паручніка, а таксама асоба, якая мела гэты чын.
2. У Войску Польскім і іншых арміях: воінскае званне малодшага афіцэра, а таксама асоба, якая мела гэта званне.
|| прым. падпару́чніцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
курты́занка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (уст.).
Жанчына лёгкіх паводзін, якая мела апекуноў у арыстакратычным асяроддзі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падхару́нжы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.
У казацкіх войсках царскай арміі: званне, роўнае падпрапаршчыку, а таксама асоба, якая мела гэта званне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ашча́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м. (разм.).
Грошы або іншыя матэрыяльныя каштоўнасці як прадмет або вынік ашчады.
Гаспадыня заўсёды мела а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
камандо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
Вышэйшае званне ў рыцарскім ордэне, а таксама асоба, якая мела такое званне.
|| прым. камандо́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падпра́паршчык, -а, мн. -і, -аў, м.
У царскай арміі: вышэйшае званне унтэрафіцэрскага саставу, а таксама асоба, якая мела гэта званне.
|| прым. падпра́паршчыцкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
асэ́сар, -а, м. (гіст.).
Судовая службовая асоба, засядацель.
○
Калежскі асэсар — цывільны чын восьмага класа, а таксама асоба, якая мела гэты чын, у царскай Расіі.
|| прым. асэ́сарскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
есаву́л, -а, мн. -ы, -аў, м.
Казацкі афіцэрскі чын, роўны чыну капітана ў пяхоце і ротмістра ў кавалерыі, а таксама асоба, якая мела гэты чын.
|| прым. есаву́льскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нязгра́бны, -ая, -ае.
1. Які мае непрыгожую, нястройную постаць.
Н. хлопец.
2. Няспрытны ў рухах, непаваротлівы.
Н. мужчына.
3. Груба, аляпавата зроблены (пра рэчы).
Цацка мела н. выгляд.
|| наз. нязгра́бнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)