мела-

(гр. melos = песня)

першая састаўная частка складаных слоў, якая выражае паняцце «звязаны са спевамі, музыкай».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Мела Пампоній

т. 10, с. 269

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ме́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ма́ю ма́ем
2-я ас. ма́еш ма́еце
3-я ас. ма́е ма́юць
Прошлы час
м. ме́ў ме́лі
ж. ме́ла
н. ме́ла
Загадны лад
2-я ас. ма́й ма́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ма́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падпару́чнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. У царскай арміі: афіцэрскі чын, рангам ніжэйшы за паручніка, а таксама асоба, якая мела гэты чын.

2. У Войску Польскім і іншых арміях: воінскае званне малодшага афіцэра, а таксама асоба, якая мела гэта званне.

|| прым. падпару́чніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

курты́занка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж. (уст.).

Жанчына лёгкіх паводзін, якая мела апекуноў у арыстакратычным асяроддзі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

melodramatic [ˌmeləʊdrəˈmætɪk] adj. мела драматы́чны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падхару́нжы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

У казацкіх войсках царскай арміі: званне, роўнае падпрапаршчыку, а таксама асоба, якая мела гэта званне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ашча́дак, -дку, мн. -дкі, -дкаў, м. (разм.).

Грошы або іншыя матэрыяльныя каштоўнасці як прадмет або вынік ашчады.

Гаспадыня заўсёды мела а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

камандо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Вышэйшае званне ў рыцарскім ордэне, а таксама асоба, якая мела такое званне.

|| прым. камандо́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

падпра́паршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

У царскай арміі: вышэйшае званне унтэрафіцэрскага саставу, а таксама асоба, якая мела гэта званне.

|| прым. падпра́паршчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)