Ме́жы

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Ме́жы
Р. Ме́ж
Ме́жаў
Д. Ме́жам
В. Ме́жы
Т. Ме́жамі
М. Ме́жах

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мяжа́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мяжа́ ме́жы
мяжы́
Р. мяжы́ ме́ж
Д. мяжы́ ме́жам
В. мяжу́ ме́жы
мяжы́
Т. мяжо́й
мяжо́ю
ме́жамі
М. мяжы́ ме́жах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зара́ны, -ая, -ае.

Знесены і разрыхлены плугам.

Зараныя межы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паперако́шваць², -аю, -аеш, -ае; зак., што.

Перакасіць² усё, многае.

П. межы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перасягну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -сегняце́, -ну́ць; -ні́; зак., што.

Выйсці за якія-н. межы; аказацца большым за што-н. вызначанае.

Слава аб гераічным учынку перасягнула межы краіны.

Ураджай бульбы перасягнуў 200 цэнтнераў з гектара.

|| незак. перасяга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намежава́ць, -мяжу́ю, -мяжу́еш, -мяжу́е; -мяжу́й; -межава́ны; зак., чаго.

Устанавіць граніцы, межы чаго-н.

|| незак. намяжо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бесцырымо́нны, -ая, -ае.

Які выходзіць за межы ветлівасці, не прытрымліваецца агульнапрынятых норм паводзін; развязны.

|| наз. бесцырымо́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прадме́сце, -я, мн. -і, -яў, н.

Пасёлак, які размешчаны непадалёку ад горада, але не ўваходзіць у яго межы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уну́тр, прысл. і прыназ. з Р.

У сярэдзіну, у межы чаго-н.

Прыняць лякарства ў.

Зайсці ў. дома.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́туліць

‘ссунуць, перамясціць каго-небудзь, што-небудзь за межы чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́тулю вы́тулім
2-я ас. вы́туліш вы́туліце
3-я ас. вы́туліць вы́туляць
Прошлы час
м. вы́туліў вы́тулілі
ж. вы́туліла
н. вы́туліла
Загадны лад
2-я ас. вы́тулі вы́туліце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́туліўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)