ме́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ме́дны |
ме́дная |
ме́днае |
ме́дныя |
| Р. |
ме́днага |
ме́днай ме́днае |
ме́днага |
ме́дных |
| Д. |
ме́днаму |
ме́днай |
ме́днаму |
ме́дным |
| В. |
ме́дны (неадуш.) ме́днага (адуш.) |
ме́дную |
ме́днае |
ме́дныя (неадуш.) ме́дных (адуш.) |
| Т. |
ме́дным |
ме́днай ме́днаю |
ме́дным |
ме́днымі |
| М. |
ме́дным |
ме́днай |
ме́дным |
ме́дных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
медзякі́, -о́ў, адз. мядзя́к, медзяка́, м.
Медныя манеты, грошы.
Атрымаў цэлую жменю медзякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
амія́чна-ме́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
амія́чна-ме́дны |
амія́чна-ме́дная |
амія́чна-ме́днае |
амія́чна-ме́дныя |
| Р. |
амія́чна-ме́днага |
амія́чна-ме́днай амія́чна-ме́днае |
амія́чна-ме́днага |
амія́чна-ме́дных |
| Д. |
амія́чна-ме́днаму |
амія́чна-ме́днай |
амія́чна-ме́днаму |
амія́чна-ме́дным |
| В. |
амія́чна-ме́дны (неадуш.) амія́чна-ме́днага (адуш.) |
амія́чна-ме́дную |
амія́чна-ме́днае |
амія́чна-ме́дныя (неадуш.) амія́чна-ме́дных (адуш.) |
| Т. |
амія́чна-ме́дным |
амія́чна-ме́днай амія́чна-ме́днаю |
амія́чна-ме́дным |
амія́чна-ме́днымі |
| М. |
амія́чна-ме́дным |
амія́чна-ме́днай |
амія́чна-ме́дным |
амія́чна-ме́дных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
сярэ́брана-ме́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
сярэ́брана-ме́дны |
сярэ́брана-ме́дная |
сярэ́брана-ме́днае |
сярэ́брана-ме́дныя |
| Р. |
сярэ́брана-ме́днага |
сярэ́брана-ме́днай сярэ́брана-ме́днае |
сярэ́брана-ме́днага |
сярэ́брана-ме́дных |
| Д. |
сярэ́брана-ме́днаму |
сярэ́брана-ме́днай |
сярэ́брана-ме́днаму |
сярэ́брана-ме́дным |
| В. |
сярэ́брана-ме́дны (неадуш.) сярэ́брана-ме́днага (адуш.) |
сярэ́брана-ме́дную |
сярэ́брана-ме́днае |
сярэ́брана-ме́дныя (неадуш.) сярэ́брана-ме́дных (адуш.) |
| Т. |
сярэ́брана-ме́дным |
сярэ́брана-ме́днай сярэ́брана-ме́днаю |
сярэ́брана-ме́дным |
сярэ́брана-ме́днымі |
| М. |
сярэ́брана-ме́дным |
сярэ́брана-ме́днай |
сярэ́брана-ме́дным |
сярэ́брана-ме́дных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
свінцо́ва-ме́дны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
свінцо́ва-ме́дны |
свінцо́ва-ме́дная |
свінцо́ва-ме́днае |
свінцо́ва-ме́дныя |
| Р. |
свінцо́ва-ме́днага |
свінцо́ва-ме́днай свінцо́ва-ме́днае |
свінцо́ва-ме́днага |
свінцо́ва-ме́дных |
| Д. |
свінцо́ва-ме́днаму |
свінцо́ва-ме́днай |
свінцо́ва-ме́днаму |
свінцо́ва-ме́дным |
| В. |
свінцо́ва-ме́дны (неадуш.) свінцо́ва-ме́днага (адуш.) |
свінцо́ва-ме́дную |
свінцо́ва-ме́днае |
свінцо́ва-ме́дныя (неадуш.) свінцо́ва-ме́дных (адуш.) |
| Т. |
свінцо́ва-ме́дным |
свінцо́ва-ме́днай свінцо́ва-ме́днаю |
свінцо́ва-ме́дным |
свінцо́ва-ме́днымі |
| М. |
свінцо́ва-ме́дным |
свінцо́ва-ме́днай |
свінцо́ва-ме́дным |
свінцо́ва-ме́дных |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мішура́, -ы́, ж.
1. Медныя пасярэбраныя або пазалочаныя ніткі, з якіх вырабляюць парчовыя тканіны, галуны, ёлачныя ўпрыгожанні і пад.
2. перан. Знешняя, падманная бліскучасць.
|| прым. мішу́рны, -ая, -ае; наз. мішу́рнасць, -і, ж. (да 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
чака́ніцца, ‑ніцца; незак.
1. Паддавацца чаканцы. Медныя пласціны лёгка чаканяцца.
2. Зал. да чаканіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
медзякі́, ‑оў; адз. мядзяк, медзяка, м.
Медныя манеты, грошы. Даў .. [аканом Сцёпку] глеба, сала, цэлую жменю медзякоў і выправіў у дарогу. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
энеалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.
Спец. Пераходны перыяд ад эпохі неаліту да бронзавага веку, калі ўпершыню з’явіліся медныя прылады працы.
[Ад лац. aeneus — медны і грэч. líthos — камень.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рудні́к, ‑а, м.
Сістэма збудаванняў для здабычы карысных выкапняў, а таксама горнапрамысловае прадпрыемства, якое ажыццяўляе гэтую здабычу. Залатыя руднікі. Медныя руднікі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)