медалье́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Мастак, які вырабляе формы для адліўкі і чаканкі манет і медалёў.

|| прым. медалье́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

медалье́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. медалье́р медалье́ры
Р. медалье́ра медалье́раў
Д. медалье́ру медалье́рам
В. медалье́ра медалье́раў
Т. медалье́рам медалье́рамі
М. медалье́ру медалье́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

медалье́р м., иск. медалье́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

медалье́р иск. медалье́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

медалье́р, ‑а, м.

Спецыяліст па вырабу форм для адліўкі і чаканні манет і медалёў.

[Фр. médailleur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меда́льшчык, ‑а, м.

Тое, што і медальер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)