Маўры́кій

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Маўры́кій
Р. Маўры́кія
Д. Маўры́кію
В. Маўры́кій
Т. Маўры́кіем
М. Маўры́кіі

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Маўры́кій

назоўнік, уласны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. Маўры́кій Маўры́кіі
Р. Маўры́кія Маўры́кіяў
Д. Маўры́кію Маўры́кіям
В. Маўры́кія Маўры́кіяў
Т. Маўры́кіем Маўры́кіямі
М. Маўры́кію Маўры́кіях

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Маври́кий о. Маўры́кій, -кія м.; (государство) Респу́блика Маври́кий Рэспу́бліка Маўры́кій.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мандары́н ’вечназялёнае дрэва Citrus unshiu і плады з яго’ (ТСБМ). З рус. мандари́н ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 73), якое з франц. mandarine, англ. mandarin orange, ісп. mandarina. Апошнія ад Mandaro — мясцовая назва вострава Маўрыкій (Махэк₂, 350; Голуб-Ліер, 301; Фасмер, 2, 567–568).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)