маісеева - Пошук

Маісе́ева

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

	адз.
Н.	Маісе́ева
Р.	Маісе́ева
Д.	Маісе́еву
В.	Маісе́ева
Т.	Маісе́евам
М.	Маісе́еве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Маісе́еў

прыметнік, прыналежны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	Маісе́еў	Маісе́ева	Маісе́ева	Маісе́евы
Р.	Маісе́евага	Маісе́евай Маісе́евае	Маісе́евага	Маісе́евых
Д.	Маісе́еваму	Маісе́евай	Маісе́еваму	Маісе́евым
В.	Маісе́еў (неадуш.) Маісе́евага (адуш.)	Маісе́еву	Маісе́ева	Маісе́евы (неадуш.) Маісе́евых (адуш.)
Т.	Маісе́евым	Маісе́евай Маісе́еваю	Маісе́евым	Маісе́евымі
М.	Маісе́евым	Маісе́евай	Маісе́евым	Маісе́евых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

То́ра ₁ ’Пяцікніжжа Маісеева’, ’першая частка Бібліі ў яўрэяў’, ’скрутак з гэтым тэкстам’ (ТСБМ). Параўн. ідыш Tojre ’Пяцікніжжа; рэлігійнае вучэнне, дактрына’, што са ст.-яўр. thōrā́^h ’вучэнне, павучанне, закон’ (Міхельсон, Рус. мысль, 670; Голуб-Ліер, 485; ЕСУМ, 5, 602).

То́ра ₂ (то́ря) ’мякіна’ (Мат. Маг. 2) — у выніку характэрнага для гаворак усходу Беларусі адсячэння пачатковага а‑ ў лексеме ато́ра ’амеці’ (гл.), аналагічна да ткуль/аткуль, тлымаць/атлымаць ’адламаць’ (Бяльк.) і пад. Параўн. таксама аці́ра, аці́ры ’смецце’ (ЛА, 2) і чэш. otěřiny (sena) ’пацяруха (сена)’; усё да *terti ’церці’ з чаргаваннем галосных.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Verbum