маю́скулы (ед. маю́скул м.) маю́скулы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маю́скулы, ‑аў; адз. маюскул, ‑а, м.

Спец. Вялікія друкарскія літары, звычайна ў грэчаскай і лацінскай пісьменнасці; проціл. мінускулы.

[Ад лац. majusculus — некалькі большы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маю́скул

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. маю́скул маю́скулы
Р. маю́скула маю́скулаў
Д. маю́скулу маю́скулам
В. маю́скул маю́скулы
Т. маю́скулам маю́скуламі
М. маю́скуле маю́скулах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

міну́скулы, ‑аў; адз. мінускул, ‑а, м.

Спец. Малыя літары ў почырках старажытнай пісьменнасці; проціл. маюскулы.

[Лац. minusculus — вельмі малы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)