машкара́, -ы́, ж., зб.

Мошкі.

Балотная м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

машкара́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. машкара́
Р. машкары́
Д. машкары́
В. машкару́
Т. машкаро́й
машкаро́ю
М. машкары́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

машкара́ собир., ж. мошкара́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

машкара́, ‑ы, ж., зб.

Мошкі. Спакон веку тут была дрыгва і ў чэзлым альшэўніку шумеў чарот ды кішэла машкара. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Машкара́ ’мошкі’ (ТСБМ, Яруш.). Да машата́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

машкара, заедзь; машка (абл.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

гнюс, -у, м., зб.

Двухкрылыя насякомыя, машкара, якія смокчуць кроў чалавека і жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мо́шкара собир. машкара́, -ры́ ж., мн. нет.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гнус м., собир., зоол. гнюс, род. гню́су м., за́едзь, -дзі ж., машкара́, -ры́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мусколь, муску́ль, музколь ’дробная куслівая машкара’ (ТС). Да музку́ль (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)