махна́тка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
махна́тка |
махна́ткі |
| Р. |
махна́ткі |
махна́так |
| Д. |
махна́тцы |
махна́ткам |
| В. |
махна́тку |
махна́так |
| Т. |
махна́ткай
махна́ткаю |
махна́ткамі |
| М. |
махна́тцы |
махна́тках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
махна́тка ж., зоол. мохна́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Махна́тка, махне́тка, махны́тка, махны́ка ’галавешка’ (стаўб., Жыв. сл.; хоцім., Янк. 2; Сцяшк. Сл., Мат. Маг.; Мікуц.; паўд.-усх., КЭС), ’маленькая галавешка’ (Бяльк., Растарг., Мат. Гом.), ’худы, хілы чалавек’ (Юрч., Нас.), махні́ткіня ’вялікая галавешка’ (слаўг., Нар. словатв.), смал. мохны́тка ’галавешка ў печы’, махни́тка ’тс’. Да махна́ты (гл.). Аб суфіксе ‑(ат)ка гл. Сцяцко, Афікс. наз., 149. Матывацыя: абгарэлае палена — галавешка — выглядае махнатым дзякуючы попелу ў выглядзе лісточкаў.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мохна́тка зоол. махна́тка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Махнаве́шка ’галавешка’ (Жд. 1). У выніку кантамінацыі лексем махнатка і галавешка (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)