махля́рка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. махля́рка махля́ркі
Р. махля́ркі махля́рак
Д. махля́рцы махля́ркам
В. махля́рку махля́рак
Т. махля́ркай
махля́ркаю		 махля́ркамі
М. махля́рцы махля́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

махля́рка ж., разг. моше́нница, плуто́вка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

махля́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да махляр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

махля́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м. (разм.).

Той, хто займаецца махлярствам, махлюе; жулік, ашуканец.

|| ж. махля́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. махля́рскі, -ая, -ае.

Махлярскія звычкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ма́хля ’прайдоха, махлярка’ (мсцісл., З нар. сл.), ’лахудра’ (полац., А. Баханькоў). Роднаснае да махале́й і да махаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

моше́нница махля́рка, -кі ж.; круце́лька, -кі ж.; ашука́нка, -кі ж.; шэ́льма, -мы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хітру́ха, ‑і, ДМ ‑русе, ж.

Хітрая жанчына, махлярка. І гэтая прыгажуня з першага ж дня пачала неяк занадта шчыра завіхацца каля ўрача. Хітруха. Шамякін. [Касперскі:] Хітруха! Не так лёгка мяне, старога, правесці. Бачу, што да чаго. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плуто́вка

1. (мошенница) махля́рка, -кі ж.; круце́лька, -кі ж.; (обманщица) ашука́нка, -кі ж.; шахра́йка, -кі ж.;

2. (лукавая) хітру́ха, -хі ж.; шальмо́ўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)