матуза́ць

‘біць каго-небудзь гашнікам або вяроўкай’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. матуза́ю матуза́ем
2-я ас. матуза́еш матуза́еце
3-я ас. матуза́е матуза́юць
Прошлы час
м. матуза́ў матуза́лі
ж. матуза́ла
н. матуза́ла
Загадны лад
2-я ас. матуза́й матуза́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час матуза́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Мату́зіць, матуза́ць ’біць гашнікам або вяроўкай’ (Бяльк., Нас.). Рус. смал. мотузить ’біць, сячы’. Да мату́з (гл.). Аднак гэтыя лексемы можна разглядаць як утварэнні з экспрэсіўнымі прэфіксамі ma‑, me‑, mu‑ (гл. Мяркулава, Этимология–74, 74).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)