матры́кул

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. матры́кул матры́кулы
Р. матры́кула матры́кулаў
Д. матры́кулу матры́кулам
В. матры́кул матры́кулы
Т. матры́кулам матры́куламі
М. матры́куле матры́кулах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

матры́кул м., уст. матри́кул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

матры́кул, ‑а, м.

Уст.

1. Заліковая кніжка.

2. Афіцыйны спіс якога‑н. саслоўя, установы, узносаў, даходаў і г. д.

[Ад лац. matricula — спіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Матры́кул ’заліковая кніжка’, ’афіцыйны спіс саслоўя, установы, узносаў, даходаў’ (ТСБМ). З рус. матрикул(а), якое з лац. matricula ’спіс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

матри́кул м. и матри́кула ж. матры́кул, -ла м.; матры́кула, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)