Verbum

анлайнавы слоўнік

матры́кул

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

матры́кул м., уст. матри́кул

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

матры́кул, ‑а, м.

Уст.

1. Заліковая кніжка.

2. Афіцыйны спіс якога‑н. саслоўя, установы, узносаў, даходаў і г. д.

[Ад лац. matricula — спіс.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

матры́кул м. уст. Matríkel f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

матры́кул

(лац. matricula = спіс)

1) уст. афіцыйны спіс пэўных асоб, напр. студэнтаў універсітэта, служачых установы;

2) спіс асоб касцельнай парафіі або яе даходаў;

3) запісы актаў грамадзянскага стану.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Матры́кул ’заліковая кніжка’, ’афіцыйны спіс саслоўя, установы, узносаў, даходаў’ (ТСБМ). З рус. матрикул(а), якое з лац. matricula ’спіс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

матри́кул м. и матри́кула ж. матры́кул, -ла м.; матры́кула, -лы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

іматрыкуля́цыя

(фр. immatriculation, ад с.-лац. immatriculare = уносіць у спіс)

уст. унясенне ў спіс (матрыкул).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Matríkel

f -, -n

1) заліко́вая кні́жка (студэнта), матры́кул(а)

Éinschreibung in die ~ — залічэ́нне [унясе́нне] у спі́сы студэ́нтаў

2) рэе́стр, спіс

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)