матадо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Удзельнік бою быкоў, які наносіць смяротны ўдар быку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

матадо́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. матадо́р матадо́ры
Р. матадо́ра матадо́раў
Д. матадо́ру матадо́рам
В. матадо́ра матадо́раў
Т. матадо́рам матадо́рамі
М. матадо́ру матадо́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

матадо́р м. матадо́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

матадо́р матадо́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

матадо́р, ‑а, м.

Галоўны ўдзельнік бою быкоў, які наносіць шпагай апошні (смяртэльны) удар быку; тарэадор.

[Ісп. matador ад matar — забіваць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)