масці́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. масці́ка
Р. масці́кі
Д. масці́цы
В. масці́ку
Т. масці́кай
масці́каю
М. масці́цы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

масці́ка, -і, ДМ -ці́цы, ж.

1. Густая вязкая маса, якая ўжыв. ў тэхніцы, будаўніцтве.

2. Сумесь воску з фарбай для націрання паркетнай падлогі.

3. Пахучая смала некаторых дрэў.

|| прым. масці́кавы, -ая, -ае і масці́чны, -ая, -ае.

Масцікавая смала.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

масці́ка ж., в разн. знач. масти́ка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

масці́ка, ‑і, ДМ ‑ціцы, ж.

1. Густая вязкая маса, якая ўжываецца для прыклейвання ізаляцыйных, дэкаратыўных матэрыялаў, насцілу падлогі і інш. Дахавая масціка.

2. Сумесь воску з фарбай для націрання паркетнай падлогі.

3. Смала некаторых дрэў.

[Грэч. mastichē — смала дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

біту́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да бітумаў, зроблены з бітумаў. Бітумныя матэрыялы. Бітумная масціка. Бітумныя пластыкі. Бітумныя лакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шкіпіна́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шкіпінару. Шкіпінарны пах. // Прыгатаваны са шкіпінару, які змяшчае шкіпінар. Шкіпінарная фарба. Шкіпінарная масціка для падлогі. // Звязаны з вытворчасцю шкіпінару. Шкіпінарны завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

масти́ка ж., техн. масці́ка, -кі ж.; (замазка) зама́зка, -кі ж.; (для замазывания щелей в окнах) кіт, род. кі́ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Воск (БРС, Бяльк., КТС), ву͡оск (Бес.). Рус. воск, укр. віск, ст.-рус. воскъ, польск. wosk, чэш. і славац. vosk ’воск, масціка’, в.-луж., н.-луж. wosk, каш. vosk, палаб. wask, ст.-слав. воскъ, балг. во́сък, серб.-харв. во̏сак, славен. vósek. Прасл. voskъ (Махэк₂, 697). Роднаснымі з’яўляюцца літ. vãškas, лат. vasks, ст.-в.-ням. wahs, н.-в.-ням. Wachs. Магчыма, што роднасным будзе і грэч. ἰξός ’птушыны клей’ (Траўтман, 343; Фасмер, 1, 231; Клюге, 830). Торп (381) і Праабражэнскі (1, 99) лічаць слова запазычаннем з герм., але ў гэтым выпадку нельга ’растлумачыць метатэзу ks/sk (Кіпарскі, 95; Брукнер, 631; Фасмер, 1, 357; Шанскі, 1, В, 170 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)