масці́ка, ‑і, ДМ ‑ціцы, ж.

1. Густая вязкая маса, якая ўжываецца для прыклейвання ізаляцыйных, дэкаратыўных матэрыялаў, насцілу падлогі і інш. Дахавая масціка.

2. Сумесь воску з фарбай для націрання паркетнай падлогі.

3. Смала некаторых дрэў.

[Грэч. mastichē — смала дрэва.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)