марэ́нга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. марэ́нга марэ́нга
Р. марэ́нга марэ́нга
Д. марэ́нга марэ́нга
В. марэ́нга марэ́нга
Т. марэ́нга марэ́нга
М. марэ́нга марэ́нга

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марэ́нга, прым., нязм.

Чорны з шэрым адценнем.

Касцюм м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марэ́нга нескл.

1. прил. маре́нго;

2. сущ. маре́нго ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марэ́нга, нескл., н.

1. Тканіна чорнага колеру з белымі варсінкамі.

2. у знач. нязм. прым. Чорнага колеру з сіваватым адлівам.

[Іт. marengo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маре́нго

1. сущ. марэ́нга нескл., ср.;

2. прил. марэ́нга неизм.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)