Verbum

анлайнавы слоўнік

марынава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марынава́нне ср., прям., перен. маринова́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марынава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. марынаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марынава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак., што.

1. Кансерваваць, нарыхтоўваць што-н. у марынадзе (у 1 знач.).

М. грыбы.

2. перан. Знарок затрымліваць, адкладваць рашэнне, выкананне чаго-н. (разм.).

М. справу.

|| зак. замарынава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны.

|| наз. марынава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марино́вка ж. марынава́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маринова́ние прям., перен. марынава́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)