марфі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. марфі́н
Р. марфі́ну
Д. марфі́ну
В. марфі́н
Т. марфі́нам
М. марфі́не

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марфі́н, -у, м.

Наркатычны і болесуцішальны сродак, што здабываецца з млечнага соку опійнага маку.

|| прым. марфі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марфі́н, ‑у, м.

Лякарства, якое здымае боль: алкалоід опію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́рфій, -ю, м.

Тое, што і марфін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

морфи́н хим., фарм. марфі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)