Verbum

анлайнавы слоўнік

марфі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марфі́н, -у, м.

Наркатычны і болесуцішальны сродак, што здабываецца з млечнага соку опійнага маку.

|| прым. марфі́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

марфі́н, ‑у, м.

Лякарства, якое здымае боль: алкалоід опію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марфін

т. 10, с. 144

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

марфі́н м фарм Mórphium n -s;

зрабі́ць уко́л марфі́ну Mórphium sprítzen, éine Mórphiumspritze gében*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

марфі́н

(н.-лац. morphinum, ад гр. Morpheios = імя бога сну ў старажытнагрэчаскай міфалогіі)

алкалоід опію, наркатычны абязбольваючы і снатворны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мо́рфій, -ю, м.

Тое, што і марфін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

морфи́н хим., фарм. марфі́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

morphine

[ˈmɔrfi:n]

марфі́н -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

апамарфі́н

(ад апа- + марфін)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца як адхарквальны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)