мартэ́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльная плавільная печ для вытворчасці сталі з чыгуну і стальнога лому.

|| прым. мартэ́наўскі, -ая, -ае.

Мартэнаўская сталь.

М. цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мартэ́н

‘сталь’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. мартэ́н
Р. мартэ́ну
Д. мартэ́ну
В. мартэ́н
Т. мартэ́нам
М. мартэ́не

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мартэ́н

‘печ’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мартэ́н мартэ́ны
Р. мартэ́на мартэ́наў
Д. мартэ́ну мартэ́нам
В. мартэ́н мартэ́ны
Т. мартэ́нам мартэ́намі
М. мартэ́не мартэ́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мартэ́н м.

1. (род. мартэ́на) марте́н, марте́новская печь;

2. (род. мартэ́ну) марте́н, марте́новская сталь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мартэ́н, ‑а, м.

Мартэнаўская печ.

[Фр. martin, ад імя французскага металурга П’ера Мартэна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сінт-Ма́ртэн

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Сінт-Ма́ртэн
Р. Сінт-Ма́ртэна
Д. Сінт-Ма́ртэну
В. Сінт-Ма́ртэн
Т. Сінт-Ма́ртэнам
М. Сінт-Ма́ртэне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марте́н мет.

1. (печь) мартэ́н, -на м.;

2. (сталь) мартэ́н, -ну м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́даць, -дам, -дасі, -дасць; -дадзім, -дасце, -дадуць; вы́дай; -дадзены; зак.

1. што. Даць што-н., забяспечыць чым-н.

В. грашовы аванс.

В. даведку.

2. што. Вырабіць, выпусціць (якую-н. прадукцыю), падаць як вынік работы (спец.).

Мартэн выдаў першую плаўку.

Машына выдала інфармацыю.

3. (са словам «замуж» або без яго; разм.), каго за каго. Паспрыяць замужжу, аддаць замуж.

В. дачку за афіцэра.

Удала выдалі дзяўчыну.

4. што. Выпусціць з друку, надрукаваць.

В. кнігу.

5. што. Апублікаваць, абвясціць.

В. пастанову.

6. каго-што. Раскрыць, зрабіць вядомым; удаць.

В. змоўшчыкаў.

В. сакрэт.

В. сябе неабдуманым словам.

7. каго-што за каго-што. Прадставіць, назваць каго-, што-н. не тым, кім, чым яны з’яўляюцца.

В. сябра за брата.

В. чутае за бачанае.

|| незак. выдава́ць, -даю́, -дае́ш, -дае́; -даём, -даяце́, -даю́ць; -дава́й.

|| наз. вы́дача, -ы, ж. (да 1—3 і 6 знач.) і выда́нне, -я, н. (да 4 і 5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)