мартэн - Пошук

мартэ́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Спецыяльная плавільная печ для вытворчасці сталі з чыгуну і стальнога лому.

|| прым. мартэ́наўскі, -ая, -ае.

Мартэнаўская сталь.

М. цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мартэ́н

‘сталь’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мартэ́н

‘печ’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мартэ́н м.

1. (род. мартэ́на) марте́н, марте́новская печь;

2. (род. мартэ́ну) марте́н, марте́новская сталь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мартэ́н, ‑а, м.

Мартэнаўская печ.

[Фр. martin, ад імя французскага металурга П’ера Мартэна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мартэ́н м тэх

1. (сталь) Síemens-Mártin-Stahl m (скароч. SM-Stahl);

2. (печ) Síemens-Mártin-Ófen m (скар SM-Ófen)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

мартэ́н

[рус. мартен < фр. martin, ад P. Martin = прозвішча фр. металурга (1824—1915)]

асобая печ для выплаўкі сталі; мартэнаўская печ.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Сінт-Ма́ртэн

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Мартэн П’ер Эміль

т. 10, с. 141

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

П’ер-Сен-Мартэн

т. 12, с. 299

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Verbum