ма́рнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ма́рнік ма́рнікі
Р. ма́рніка ма́рнікаў
Д. ма́рніку ма́рнікам
В. ма́рніка ма́рнікаў
Т. ма́рнікам ма́рнікамі
М. ма́рніку ма́рніках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нешчаслівец, няўдачнік, няўдатнік, бяздольнік, бядак, бедалага, бедалака, небарака, гаротнік; марнік (разм.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)