марнава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
марнава́нне |
| Р. |
марнава́ння |
| Д. |
марнава́нню |
| В. |
марнава́нне |
| Т. |
марнава́ннем |
| М. |
марнава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
марнава́нне ср.
1. тра́та ж., убива́ние;
2. тра́та ж., перево́д м., изво́д м.;
1, 2 см. марнава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
марнава́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. марнаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
марнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак.
1. што. Траціць без карысці, марнатравіць.
М. час.
2. каго. Мучыць, стамляць.
М. людзей.
|| зак. змарнава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны.
|| наз. марнава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Валэ́нданіна ’цяганіна, марнаванне часу’ (КТС). Да валэндацца. Параўн. цяганіна, беганіна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
перево́дIII м. (бесполезная трата) пераво́д, -ду м., дарэ́мная тра́та, марнава́нне, -ння ср.;
перево́д де́нег пераво́д (дарэ́мная тра́та, марнава́нне) гро́шай; см. переводи́тьIII 2.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Марна́цыя ’псаванне, шкода’ (астрав., Сцяшк. Сл.). Да марнава́ць (гл. ма́рна). Суфікс ‑цыя ў размоўнай мове і зах.-бел. гаворках ужываецца для ўтварэння абстрактных назоўнікаў (драг. сміхо́цыя, штуке́нцыя). Аналагічна польск. marnacja ’марнаванне, страта’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
расточе́ние уст. раскіда́нне, -ння ср., марнатра́ўства, -ва ср., марнава́нне, -ння ср.; см. расточа́ть 1.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Дзяньгу́б ’гультай, лодыр’ (Бяльк.). Трубачоў (Эт. сл., 5, 214) знаходзіць балг. слова денгу́ба ’чалавек, які дарма марнуе час’, ’марнаванне часу’ і параўноўвае яго з бел. лексемай. Ён лічыць, што, магчыма, быў прасл. фразеалагізм *dьnь gubiti, які звязвае бел. мову з паўд.-слав.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тра́та ж.
1. (действие) тра́та, -ты ж.; (напрасная) марнава́нне, -ння ср. (чаго); см. тра́тить;
2. (издержки) тра́та, -ты ж., выда́ткі, -каў ед. нет, расхо́ды, -даў, ед. расхо́д, -ду м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)