мармы́ш
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
мармы́ш |
мармышы́ |
| Р. |
мармыша́ |
мармышо́ў |
| Д. |
мармышу́ |
мармыша́м |
| В. |
мармыша́ |
мармышо́ў |
| Т. |
мармышо́м |
мармыша́мі |
| М. |
мармышы́ |
мармыша́х |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
мармы́ш, ‑а, м.
Невялікі вадзяны рачок. На мармыша добра ловіцца акунь.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
мормы́ш зоол. мармы́ш, -ша́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)