мармы́ш

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. мармы́ш мармышы́
Р. мармыша́ мармышо́ў
Д. мармышу́ мармыша́м
В. мармыша́ мармышо́ў
Т. мармышо́м мармыша́мі
М. мармышы́ мармыша́х

Крыніцы: piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мармы́ш, ‑а, м.

Невялікі вадзяны рачок. На мармыша добра ловіцца акунь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мармыш І. А. 2/232

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Мармыш Генадзь Рыгоравіч

т. 18, кн. 1, с. 426

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мормы́ш зоол. мармы́ш, -ша́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)