мармуро́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. мармуро́вы мармуро́вая мармуро́вае мармуро́выя
Р. мармуро́вага мармуро́вай
мармуро́вае		 мармуро́вага мармуро́вых
Д. мармуро́ваму мармуро́вай мармуро́ваму мармуро́вым
В. мармуро́вы (неадуш.)
мармуро́вага (адуш.)		 мармуро́вую мармуро́вае мармуро́выя (неадуш.)
мармуро́вых (адуш.)
Т. мармуро́вым мармуро́вай
мармуро́ваю		 мармуро́вым мармуро́вымі
М. мармуро́вым мармуро́вай мармуро́вым мармуро́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мармуро́вы прям., перен. мра́морный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мармуро́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да мармуру. Мармуровае радовішча. Мармуровыя работы. // Зроблены з мармуру. Цагліны, як у казцы, самі клаліся адна на другую, а ўслед за гэтым прыгожыя ўзоры з мармуровых плітак пакрывалі сцены. Шахавец.

2. перан. Падобны на мармур; белы, гладкі. Мармуровы твар. □ Мармуровыя званочкі ландыша цягнуцца да сонца, сумна праводзячы яго, недаступнае і ні разу не ўбачанае. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́рмур, -у, м.

Цвёрды камень крышталічнай пароды, які ўжыв. для скульптурных і архітэктурных работ.

|| прым. мармуро́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

грані́тна-мармуро́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. грані́тна-мармуро́вы грані́тна-мармуро́вая грані́тна-мармуро́вае грані́тна-мармуро́выя
Р. грані́тна-мармуро́вага грані́тна-мармуро́вай
грані́тна-мармуро́вае		 грані́тна-мармуро́вага грані́тна-мармуро́вых
Д. грані́тна-мармуро́ваму грані́тна-мармуро́вай грані́тна-мармуро́ваму грані́тна-мармуро́вым
В. грані́тна-мармуро́вы (неадуш.)
грані́тна-мармуро́вага (адуш.)		 грані́тна-мармуро́вую грані́тна-мармуро́вае грані́тна-мармуро́выя (неадуш.)
грані́тна-мармуро́вых (адуш.)
Т. грані́тна-мармуро́вым грані́тна-мармуро́вай
грані́тна-мармуро́ваю		 грані́тна-мармуро́вым грані́тна-мармуро́вымі
М. грані́тна-мармуро́вым грані́тна-мармуро́вай грані́тна-мармуро́вым грані́тна-мармуро́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мра́морный прям., перен. мармуро́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

п’едэста́л м., прям., перен. пьедеста́л;

мармуро́вы п. — мра́морный пьедеста́л;

скі́нуць з ~ла — низве́ргнуть с пьедеста́ла

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ма́рмур ’цвёрдая горная парода, якая ўжываецца для архітэктурных і скульптурных работ’ (ТСБМ, Нас., Бес.; швянч., Сл. ПЗБ), марму́рак ’папера, афарбаваная пад мармур’, марму́ркавы ’колерам падобны да мармура’ (Нас.), марвовы ’мармуровы’ (мін., Нар. сл.), ст.-бел. мармуръ, марморъ ’мармур’ (XV ст.) запазычана са ст.-польск. marmur, marmor (Булыка, Лекс. запазыч., 141; Кюнэ, 76), якія з лац. marmor ’тс’ < ст.-грэч. μάρμαρος ’камень’, ’бліскучы камень’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пьедеста́л прям., перен. п’едэста́л, -ла м.;

мра́морный пьедеста́л мармуро́вы п’едэста́л;

низве́ргнуть с пьедеста́ла перен. скі́нуць з п’едэста́ла;

пьедеста́л почёта п’едэста́л го́нару.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)