марзану́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
марзану́ |
марзанё́м |
| 2-я ас. |
марзане́ш |
марзаняце́ |
| 3-я ас. |
марзане́ |
марзану́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
марзану́ў |
марзану́лі |
| ж. |
марзану́ла |
| н. |
марзану́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
марзані́ |
марзані́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
марзану́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Марза́кі (мн.) (грэбл.) ’губы’ (Нас.), ’твар, морда’ (КЭС, лаг.). Рус. прэйл. (ЛатвССР), ёнаўск. (ЛітССР) мурза́ки ’твар’ (грэбл.). Балтызм. Параўн. літ. mùrza ’рот’, ’твар’. Сюды ж марза́ць ’біць па твары, па зубах’ (Нас.), марзану́ць (груб.) ’штурхнуць, ударыць’ (смарг., Сцяшк. Сл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)