маржо́вы гл. морж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маржо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. маржо́вы маржо́вая маржо́вае маржо́выя
Р. маржо́вага маржо́вай
маржо́вае		 маржо́вага маржо́вых
Д. маржо́ваму маржо́вай маржо́ваму маржо́вым
В. маржо́вы (неадуш.)
маржо́вага (адуш.)		 маржо́вую маржо́вае маржо́выя (неадуш.)
маржо́вых (адуш.)
Т. маржо́вым маржо́вай
маржо́ваю		 маржо́вым маржо́вымі
М. маржо́вым маржо́вай маржо́вым маржо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маржо́вы моржо́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маржо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да маржа, належыць яму. Маржовыя іклы. Маржовая скура. // Зроблены з маржовай шкуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

морж, маржа́, мн. маржы́, маржо́ў, м.

1. Буйная марская млекакормячая жывёліна атрада ластаногіх з кароткай шэрсцю і вялікімі ікламі.

2. перан. Чалавек, які займаецца плаваннем зімой у адкрытых вадаёмах (разм.).

Секцыя маржоў.

|| ж. маржы́ха, -і, ДМ -жы́се, мн. -і, -жы́х (да 2 знач.; разм.).

|| прым. маржо́вы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Маржовая скура.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

моржо́вый маржо́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)