мардві́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мардві́нка мардві́нкі
Р. мардві́нкі мардві́нак
Д. мардві́нцы мардві́нкам
В. мардві́нку мардві́нак
Т. мардві́нкай
мардві́нкаю		 мардві́нкамі
М. мардві́нцы мардві́нках

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мардві́нка,

гл. мардвіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мардва́, -ы́, ж., зб., адз. мардвін, -а, м.

Народ, які складае насельніцтва Рэспублікі Мардовія, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.

|| ж. мардві́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. мардо́ўскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мордви́нка мардві́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мардві́ны, ‑аў; адз. мардвін, ‑а, м.; мардвінка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. мардвінкі, ‑нак; ж.

Тое, што і мардва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)