марака́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. марака́нец марака́нцы
Р. марака́нца марака́нцаў
Д. марака́нцу марака́нцам
В. марака́нца марака́нцаў
Т. марака́нцам марака́нцамі
М. марака́нцу марака́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марака́нец,

гл. мараканцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марокка́нец марака́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

марака́нцы, ‑аў; адз. мараканец, ‑нца, м.; мараканка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. мараканкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Марока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)