марака́нец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. марака́нец марака́нцы
Р. марака́нца марака́нцаў
Д. марака́нцу марака́нцам
В. марака́нца марака́нцаў
Т. марака́нцам марака́нцамі
М. марака́нцу марака́нцах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

марака́нец,

гл. мараканцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

марака́нец м Marokkáner m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

марокка́нец марака́нец, -нца м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Moroccan​1 [məˈrɒkən] n. марака́нец; марака́нка;

the Moroccans марака́нцы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Marokańczyk

м. мараканец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Marokkáner

m -s, - марака́нец

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

марака́нцы, ‑аў; адз. мараканец, ‑нца, м.; мараканка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. мараканкі, ‑нак; ж.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Марока.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)