маніто́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. маніто́р маніто́ры
Р. маніто́ра маніто́раў
Д. маніто́ру маніто́рам
В. маніто́р маніто́ры
Т. маніто́рам маніто́рамі
М. маніто́ры маніто́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

маніто́р², -а, мн. -ы, -аў, м. (гіст.).

Від браніраваных караблёў з буйнакалібернай артылерыяй для абстрэлу берагавых аб’ектаў.

Марскі м.

|| прым. маніто́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маніто́р¹, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

Апарат, прызначаны для вывядзення графічнай і тэкставай інфармацыі.

Многаканальныя маніторы.

М. камп’ютара.

Студыйны м.

|| прым. маніто́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

маніто́р м., в разн. знач. монито́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маніто́р, ‑а, м.

1. Браніраваны з неглыбокай пасадкай ваенны карабель з буйнакалібернай артылерыяй, прызначаны для абстрэлу берагавых аб’ектаў і караблёў у прыбярэжных водах. Рачны манітор. Маракі манітор.

2. Тое, што і гідраманітор.

[Англ. monitor ад назвы першага карабля гэтага класа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

монито́р мор., радио маніто́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)