манікю́рка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
манікю́рка |
манікю́ркі |
| Р. |
манікю́ркі |
манікю́рак |
| Д. |
манікю́рцы |
манікю́ркам |
| В. |
манікю́рку |
манікю́рак |
| Т. |
манікю́ркай
манікю́ркаю |
манікю́ркамі |
| М. |
манікю́рцы |
манікю́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
манікю́рка ж., разг. маникю́рша
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
манікю́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Спецыялістка па манікюру.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маникю́рша манікю́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)