манта́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. манта́жніца манта́жніцы
Р. манта́жніцы манта́жніц
Д. манта́жніцы манта́жніцам
В. манта́жніцу манта́жніц
Т. манта́жніцай
манта́жніцаю		 манта́жніцамі
М. манта́жніцы манта́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манта́жніца ж. монта́жница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манта́жніца, ‑ы, ж.

Жан. да мантажнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манта́жнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па мантажы канструкцый.

|| ж. манта́жніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

монта́жница манта́жніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)