манкі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; зак. і незак. (уст.).

Нядбайна аднесціся да каго-, чаго-н., пагрэбаваць (грэбаваць) чым-н.

М. службовымі абавязкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

манкі́раваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. манкі́рую манкі́руем
2-я ас. манкі́руеш манкі́руеце
3-я ас. манкі́руе манкі́руюць
Прошлы час
м. манкі́раваў манкі́равалі
ж. манкі́равала
н. манкі́равала
Загадны лад
2-я ас. манкі́руй манкі́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час манкі́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манкі́раваць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. манкі́рую манкі́руем
2-я ас. манкі́руеш манкі́руеце
3-я ас. манкі́руе манкі́руюць
Прошлы час
м. манкі́раваў манкі́равалі
ж. манкі́равала
н. манкі́равала
Загадны лад
2-я ас. манкі́руй манкі́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час манкі́раваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

манкі́раваць сов. и несов. манки́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манкі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак.

Пагрэбаваць (грэбаваць), нядбайна аднесціся (адносіцца) да чаго‑н. Манкіраваць службовымі абавязкамі.

[Ад фр. manquer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Манкі́раваць ’грэбаваць, нядбайна адносіцца да чаго-небудзь’ (ТСБМ), ’хлусіць, падманваць, фальшывіць’ (Нас.; іўеў., Сл. ПЗБ). З рус. манки́ровать ’адсутнічаць, ухіляцца’, якое з франц. manquer ’не хапаць’ < італ. mancare > лац. mancus ’пакалечаны’ (Фасмер, 2, 570).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

манкирова́ть сов. и несов. манкірава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манкі́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. манкіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манкіро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. манкіраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)