манго́ла-тата́рскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. манго́ла-тата́рскі манго́ла-тата́рская манго́ла-тата́рскае манго́ла-тата́рскія
Р. манго́ла-тата́рскага манго́ла-тата́рскай
манго́ла-тата́рскае
манго́ла-тата́рскага манго́ла-тата́рскіх
Д. манго́ла-тата́рскаму манго́ла-тата́рскай манго́ла-тата́рскаму манго́ла-тата́рскім
В. манго́ла-тата́рскі (неадуш.)
манго́ла-тата́рскага (адуш.)
манго́ла-тата́рскую манго́ла-тата́рскае манго́ла-тата́рскія (неадуш.)
манго́ла-тата́рскіх (адуш.)
Т. манго́ла-тата́рскім манго́ла-тата́рскай
манго́ла-тата́рскаю
манго́ла-тата́рскім манго́ла-тата́рскімі
М. манго́ла-тата́рскім манго́ла-тата́рскай манго́ла-тата́рскім манго́ла-тата́рскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

манго́ла-тыбе́цкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. манго́ла-тыбе́цкі манго́ла-тыбе́цкая манго́ла-тыбе́цкае манго́ла-тыбе́цкія
Р. манго́ла-тыбе́цкага манго́ла-тыбе́цкай
манго́ла-тыбе́цкае
манго́ла-тыбе́цкага манго́ла-тыбе́цкіх
Д. манго́ла-тыбе́цкаму манго́ла-тыбе́цкай манго́ла-тыбе́цкаму манго́ла-тыбе́цкім
В. манго́ла-тыбе́цкі (неадуш.)
манго́ла-тыбе́цкага (адуш.)
манго́ла-тыбе́цкую манго́ла-тыбе́цкае манго́ла-тыбе́цкія (неадуш.)
манго́ла-тыбе́цкіх (адуш.)
Т. манго́ла-тыбе́цкім манго́ла-тыбе́цкай
манго́ла-тыбе́цкаю
манго́ла-тыбе́цкім манго́ла-тыбе́цкімі
М. манго́ла-тыбе́цкім манго́ла-тыбе́цкай манго́ла-тыбе́цкім манго́ла-тыбе́цкіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

манго́ла-тата́рскі монго́ло-тата́рский

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

манго́л

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. манго́л манго́лы
Р. манго́ла манго́лаў
Д. манго́лу манго́лам
В. манго́ла манго́лаў
Т. манго́лам манго́ламі
М. манго́ле манго́лах

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

монго́ло-тата́рский манго́ла-тата́рскі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

арда́, ‑ы, ДМ ‑дзе; мн. орды, ‑аў; ж.

1. Назва дзяржаўных утварэнняў, якія вылучыліся пасля драблення мангольскай дзяржавы Чынгісхана, а таксама стаўка, месцазнаходжанне яе правіцеляў. Залатая арда. Крымская арда. Астраханская арда. // Назва саюзаў вандроўных плямёнаў.

2. Мангола-татарскае войска, якое ўварвалася ў межы старажытнай Русі. // Пра полчышчы азвярэлых варожых войск. Фашысцкія орды. □ Паўстань, народ, злучы ўсе сілы Супроць тэўтонскае арды, Супроць пачвары тупарылай, Што нішчыць сёлы, гарады! Колас.

3. перан. Шумны і неарганізаваны натоўп, зборышча. Наляцелі скурадзёры — Паны чорнаю ардой. Танк.

[Ад цюрк. ordu — палатка хана.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)