манасты́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
манасты́рскі |
манасты́рская |
манасты́рскае |
манасты́рскія |
| Р. |
манасты́рскага |
манасты́рскай
манасты́рскае |
манасты́рскага |
манасты́рскіх |
| Д. |
манасты́рскаму |
манасты́рскай |
манасты́рскаму |
манасты́рскім |
| В. |
манасты́рскі (неадуш.)
манасты́рскага (адуш.) |
манасты́рскую |
манасты́рскае |
манасты́рскія (неадуш.)
манасты́рскіх (адуш.) |
| Т. |
манасты́рскім |
манасты́рскай
манасты́рскаю |
манасты́рскім |
манасты́рскімі |
| М. |
манасты́рскім |
манасты́рскай |
манасты́рскім |
манасты́рскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
манасты́рскі монасты́рский; оби́тельский
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
манасты́рскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да манастыра, належыць яму. Манастырскія муры. Манастырскія землі.
2. Такі, як у манастыры. Манастырскі рэжым. Манастырскія строгасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
манасты́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Рэлігійная абшчына манахаў або манашак, якая ўтварае царкоўна-гаспадарчую арганізацыю.
Мужчынскі м.
Жаночы м.
2. Тэрыторыя, царква і жылыя памяшканні такой абшчыны.
◊
Падвесці пад манастыр каго (разм.) — паставіць каго-н. у вельмі непрыемнае, цяжкае становішча.
|| прым. манасты́рскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
царко́ўна-манасты́рскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
царко́ўна-манасты́рскі |
царко́ўна-манасты́рская |
царко́ўна-манасты́рскае |
царко́ўна-манасты́рскія |
| Р. |
царко́ўна-манасты́рскага |
царко́ўна-манасты́рскай
царко́ўна-манасты́рскае |
царко́ўна-манасты́рскага |
царко́ўна-манасты́рскіх |
| Д. |
царко́ўна-манасты́рскаму |
царко́ўна-манасты́рскай |
царко́ўна-манасты́рскаму |
царко́ўна-манасты́рскім |
| В. |
царко́ўна-манасты́рскі (неадуш.)
царко́ўна-манасты́рскага (адуш.) |
царко́ўна-манасты́рскую |
царко́ўна-манасты́рскае |
царко́ўна-манасты́рскія (неадуш.)
царко́ўна-манасты́рскіх (адуш.) |
| Т. |
царко́ўна-манасты́рскім |
царко́ўна-манасты́рскай
царко́ўна-манасты́рскаю |
царко́ўна-манасты́рскім |
царко́ўна-манасты́рскімі |
| М. |
царко́ўна-манасты́рскім |
царко́ўна-манасты́рскай |
царко́ўна-манасты́рскім |
царко́ўна-манасты́рскіх |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
монасты́рский манасты́рскі; кля́штарны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
слу́жка, -і, ДМ -у, Т -ам, м.; ДМ -жцы, Т -ай (-аю), ж., мн. -і, -жак.
1. м. і ж. Работнік (работніца), слуга.
2. м. Слуга ў манастыры, царкве або пры архірэю.
Манастырскі с.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
неадвя́зны, ‑ая, ‑ае.
Неадступны, неадчэпны. Неадвязная думка. □ Не падабаліся.. [Любе школьныя парадкі]. Строгі дырэктар гімназіі. Неадвязныя класныя назіральніцы і неахайны манастырскі поп. Мурашка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыка́з, ‑а, м.
Гіст. Установа, якая ведала асобнай галіной кіраўніцтва ў Маскоўскай дзяржаве 16–17 стст. Манастырскі прыказ. Пасольскі прыказ. Памесны прыказ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)