мана́ства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. мана́ства
Р. мана́ства
Д. мана́ству
В. мана́ства
Т. мана́ствам
М. мана́стве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мана́ства ср. мона́шество

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мана́ства, ‑а, н.

1. Манаскае жыццё.

2. зб. Манахі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́стрыг, -у, м.

Царкоўны абрад прыняцця манаства, які суправаджаецца падстрыганнем валасоў.

Прыняць п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мона́шество мана́ства, -ва ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расстры́га, -і, ДМ -у, мн. -і, -ры́г і -аў, м.

Служыцель рэлігійнага культу, пазбаўлены царкоўнага сану, або манах, пазбаўлены манаства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

и́ночество церк., уст. мана́ства, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расстры́гчы, -рыгу́, -рыжэ́ш, -рыжэ́; -рыжо́м, -рыжаце́, -рыгу́ць; -ры́г, -гла́; -рыжы́; -ры́жаны; зак., каго-што.

Пазбавіць духоўнага сану або манаства.

|| незак. расстрыга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. расстрыжэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́стрыг, ‑у, м.

Царкоўны абрад прыняцця манаства, які суправаджаецца падстрыганнем валасоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расстры́га, ‑і, м.

Служка рэлігійнага культу, пазбаўлены сану, або манах, пазбаўлены манаства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)